Öncelikle şu resimden bahsedeyim... 6 yaşına basmak üzere olan yeğenimin eski oyuncakları, abimin sigarasını yakmak için kullandığı ucuz uyduruk çakmaklardan biri ve bir kolonya şişesi aynı karede... Aslında neden bu resmi bu yazıma iliştirdiğimi bilmiyorum, oldukça anlamsız bir tablo...Buradan pek belli olmasada çok duygusal dakikalar yaşıyorum şu anda... Bayağı bir geride kalan final döneminden ötürü blog yazılarıma kısa bir ara verme kararı almıştım... Sonra sıkıldığımı farkedip başka etkinliklere (salsa, fotoğrafçılık vb.) kendimi kaptırmış bir şekilde hayatımı sürdürme mücadelesi veriyordum ki bu canım, güzelim, büyük emekler verdiğim siteye geçmiş listemi kontrol ederken tekrardan bir tıklayayım dedim...
Siyah beyaz resim hala renklenmemişti, akordiyon çalan amca ve kısacık saçlarına bir çiçek (sanırım beyaz bir gül) takmış olan teyzenin yüzündeki neşeli ifade hiç değişmemiş ve adeta "nerelerdeydin? biz de seni bekliyorduk..." diyordu. Bir an duraksadım, yüzüm kızardı ve çalan zero7'nin distractions isimli parçası iyice yerin dibine girmemi sağladı. "Afedersiniz^^" demem an meselesiydi...
Saçmalamayı bırakmam gerektiğinin farkındaydım... Nitekim öyle de oldu: Yani geri döndüm, ama biraz daha farklı şekilde...
Arkilerimi özledim... Yaz tatilinden nefret ediyorum. Bendekide şans hani, aslında kader desek daha yerinde bi tabir olur: sen git istanbulda okadar insan varken akdenizin doğusunu(şaka:P) bul :((... Yalnızım dostlarım. Burda olsaydınız ne güzel kavga ederdik... Kavgalarımızı bile özledim naaan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder