Karanlık

Ufak elleriyle karanlığın içindeki renkleri tuttu. Maviyi, daha sonra da sarıyı... yere baktı, yemyeşildi.

**
*

...Yeniden uzattı ufak elini, karaltıyı dörde böldü, içinden yalnızlığını aldı ve cebine koydu. Başlarda taşımakta zorlanmıştı, ama çok geçmeden alıştı.

**
*

Gülümsedi donuk bir şekilde, kimse görmedi... Konuşmaya çalıştı, kimse karşılık vermedi... Boş verdi, kimse umursamadı...