31 Ağustos 2010 Salı

Unutmak o kadar da zor değilmiş...

Yeniden gülen gözlerle baktığımı aynanın karşına geçtiğimde gördüm bu sabah. Evet derinlerde biryerde hala gözyaşlarım akıyordu ama umut daha ön plandaydı. Kendime gülümsedim, güçlü olduğumu ikimiz de biliyorduk. Sonra telefon çaldı ve aşağı indim. Mutluydum ve yeniden başlamaya hazırdım...